تحلیلی بر عملکرد طرح های جامع ملی مقابله با بیابان زایی در ایران با استفاده از مدل Morris
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 66
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WMJI-7-26_004
تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1402
چکیده مقاله:
بیابانزایی به معنی تخریب سرزمین در مناطق خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که در نتیجه عوامل مختلفی هم چون تغییرات اقلیمی و فعالیت های انسانی ایجاد می شود. در این تحقیق عملکرد طرح های جامع مقابله با بیابانزایی شامل مدیریت جنگل های دست کاشت، نهالکاری، مدیریت رواناب، مراقبت و آبیاری، حفاظت و قرق و تولید نهال گلدانی در ۲۱ استان کشور در سطح ملی با استفاده از مدل موریس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مدل موریس جدیدترین الگوی رسمی برای درجهبندی نواحی از لحاظ توسعه یافتگی (کالبدی و انسانی) در سطح جهانی بوده و برای برنامه ریزی با مقیاس های مختلف و متنوع قابل اجرا است. نتایج نشان داد که استان های خراسان رضوی، اصفهان، خراسان جنوبی، کرمان، سیستان و بلوچستان، سمنان و خوزستان به ترتیب با ضریب توسعه یافتگی نهایی (DI) ۰۵/۴۱، ۰۷/۴۰، ۶۰/۳۸، ۲۸/۳۷، ۷۲/۳۶، ۹۰/۳۲ و ۴۲/۳۰ در وضعیت خوب ، استان های مرکزی و یزد به ترتیب با ضریب توسعه یافتگی نهایی (DI)، ۳۶/۲۸ و ۴۸/۲۳ در وضعیت متوسط، استان های تهران، هرمزگان، بوشهر، فارس، خراسان شمالی، ایلام، قم، قزوین، آذربایجان غربی، البرز، گلستان و همدان به ترتیب با ضریب توسعه یافتگی نهایی (DI) ۶۱/۱۲، ۷۹/۱۰، ۸۸/۹، ۹۶/۸، ۷۱/۸، ۲۳/۵، ۲۴/۴، ۵۰/۲، ۹۲/۰ و ۶۸/۰ نیز عملکرد ضعیفی از نظر اجرای طرح های بیابانزایی داشتند. در پایان نتایج حاصل از تحقیق در قالب یک جدول تهیه گردید و نقشه ضریب توسعه یافتگی استان های مورد ارزیابی در این مقاله با استفاده از عملکرد هر استان از طرح های مذکور در مقابله با پدیده بیابان زایی در محیط Arc GIS تهیه گردید. نتایج این مطالعه می تواند در تصمیم گیری های مرتبط در عملکرد استان های کشور در مقابله با پدیده های بیابانزایی مورد استفاده قرار گیرد. با استفاده از اجرای بیشتر طرح های جامع مقابله با بیابانزایی از قبیل نهالکاری، مدیریت جنگل های دست کاشت و حفاظت و قرق می توان پدیده بیابانزایی را در کشور کاهش داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرشاد رستم اصل
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری، دانشکده مرتع و آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان و نویسنده مسئول
محسن آرمین
استادیار گروه مهندسی منابع طبیعی (آبخیزداری) دانشگاه یاسوج