ارایه مدل علی سواد اطلاعاتی و نشاط ذهنی با یادگیری ادراک شده: نقش واسطه ای خودکارآمدی رایانه و صمیمیت اجتماعی

یکی از راه های ارتقای کیفیت آموزش عالی، تدوین برنامه درسی مناسب برای دوره های آموزشی است. برنامه ریزان نظام آموزشی در رشته معماری معتقدند مراکز آموزشی نیازمند پذیرش رویکردهای جدید در برنامه درسی مقطع کارشناسی هستند. سیستم آموزشی دائما در حال تغییر است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کیفیت برنامه درسی معماری در مقطع کارشناسی از دیدگاه اساتید و فارغ التحصیلان انجام شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل ۳۲ نفر از اساتید و ۱۷۰ نفر از دانشجویان گروه معماری دانشگاه آیت الله بروجردی بود که به روش عدد کامل انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه لی و همکاران بود. (۲۰۲۱) و اصلان و گونایی (۲۰۱۶). روایی محتوایی و پایایی آن ۸۷/۰ تایید شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها آزمون میانگین بود. یافته ها نشان داد که بین نظرات اساتید و دانشجویان در ابعاد سنجش کیفیت برنامه درسی شامل هدف، محتوا، فرآیند یاددهی-یادگیری، مواد و منابع یادگیری، ارزشیابی تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین ارزیابی ابعاد مختلف کیفیت برنامه درسی رشته معماری با هدف بهینه سازی منابع و توانمندسازی دانشجویان برای حرفه ای شدن و متخصص شدن بیشتر و افزایش انگیزه مطالعه و به کارگیری آموخته های خود در حرفه خود کمک می کند زیرا ارزشیابی منظم و مستمر یادگیری دانش آموزان را کاربردی تر می کند. و ارائه برنامه درسی بر اساس آخرین تغییرات و تحولات جامعه باعث افزایش کار آنها می شود و دانشجویان رشته معماری خود از تجربیات دانشگاه استفاده بیشتری می کنند. با توجه به اینکه در بین ابعاد کیفیت برنامه درسی معماری در دانشگاه آیت الله بروجردی، بعد ارزشیابی از دیدگاه اساتید و بعد هدف از دیدگاه فارغ التحصیلان بیشترین اهمیت را داشت، بنابراین توصیه می شود برنامه درسی رشته معماری به گونه ای بازنگری شود که این دو بعد را پوشش دهد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، کیفیت ، برنامه درسی ، رشته معماری در مقطع کارشناسی ، اساتید ، فارغ التحصیلان