اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شهر تهران است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. روش جمع آوری داده ها اسنادی بوده وتحلیل اطلاعات از رویکرد توصیفی–کمی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان شهر تهران سال ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بودند. نمونه آماری، ۲ کلاس ۳۰ نفره (مجموعا ۶۰ نفر) دانش آموزان شهر تهران سال ۱۴۰۱- ۱۴۰۰انتخاب شد. یک مدرسه به روش در دسترس انتخاب و آزمودنی ها به طور تصادفی به گروه های آزمایشی و کنترل تقسیم شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی توسط فردریکز، بلومنفیلد، پاریس (۲۰۰۴) بود. روایی پرسشنامه توسط صاحب نظران تایید شد و پایایی آن پرسشنامه با توجه محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برابر ۸۸/۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی آزمون های کواریانس، تی مستقل و وابسته استفاده شد. با توجه به نتایج آزمون کواریانس، آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت بر ارتقای اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شهر تهران تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

تفکر مثبت ، آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت ، اشتیاق تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی.