بررسی قاعده ی سرانگشتی مصرف با روش گشتاورهای تعمیم یافته در ایران

هدف از مقاله حاضر این است که چند درصد از خانوارهای ایرانی صددرصد درآمد جاری شان را مصرف می کنند و به اصطلاح بر طبق قاعده ی سرانگشتی در مصرف عمل می نمایند. بنابراین در این مقاله با استفاده از تابع مطلوبیت ارایه شده توسط اپستین و زین، ضمن جداسازی ضریب جانشینی بین دوره ای و ریسک گریزی نسبی، ضریب قاعده ی سرانگشتی در مصرف نیز برای دوره ی زمانی ۱۳۹۰-۱۳۵۷ با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته برآورد شده است. نتایج نشان می دهد حدود ۵/۲۶ درصد از خانوارهای ایرانی بر اساس قاعده ی سرانگشتی در مصرف عمل می کنند و بقیه ی خانوارها نیز بر اساس درآمد دایمی عمل نموده و دارای برنامه مصرفی بین دوره ای هستند. هم چنین، یافته های تحقیق گویای وجود ریسک گریزی معنادار اما پایین در بین خانوارها می باشد که مقدار آن بین ۰۸/۰ تا ۲۲/۰ می باشد.

کلیدواژه ها:

قاعده سرانگشتی ، فرضیه درآمد دایمی ، ریسک‎گریزی نسبی ، جانشینی بین دوره‎ای ، روش گشتاورهای تعمیم یافته