نقش سبکهای یادگیری در ارتقاء عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

هدف این پژوهش تحلیل نقش سبکهای یادگیری در ارتقاء عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش توصیفی-همبستگی و از نظر گردآوری داده ها رویکرد پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ (برابر با ۱۲۰۰۰ نفر) بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۷۲ نفر به عنوان حجم نمونه مشخص گردید. ابزار سنجش شامل پرسشنامه سبکهای یادگیری کلب (۲۰۰۵)، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۲) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (۱۹۹۹) بود. آزمونهای مورد استفاده در این تحقیق شامل آزمون همبستگی و رگرسیون در محیط اس پی اس اس بود. نتایج نشان داد که بین سبکهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز و بین سبکهای یادگیری با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز رابطه معنیدار وجود دارد. ۱۶/۲ درصد نمرات پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز ناشی از نمرات سبکهای یادگیری آنها میباشد. با افزایش میزان سبکهای یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز، میزان پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی آنها افزایش پیدا میکند. در واقع، سبکهای یادگیری میتواند پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز را به صورت مثبت و مستقیم پیشبینی کند.

کلیدواژه ها:

سبکهای یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان سقز