بررسی نقش خودپنداره و رهبری اخلاقی بر پیشرفت مسیر شغلی کارکنان آموزش و پرورش شهر شیراز

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر خودپنداره و رهبری اخلاقی بر پیشرفت مسیر شغلی کارکنان آموزش و پرورش شهر شیراز می باشد. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی- همبستگی می باشند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش شهر شیراز بود که تعداد آنها ۶۰۰ نفر می باشد و طبق جدول مورگان تعداد نمونه آماری ۲۳۴ نفر است. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت تصادفی ساده می باشد و علت استفاده از این روش در این می باشد که روش نمونه گیری واحدهای مورد انتخاب دارای شانس مساوی برای انتخاب شدن هستند. در بخش نظری، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی بدست آمد و در بخش عملی، برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی و از پرسشنامه های استاندارد استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون رگرسیون انجام گرفته است. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن است که طبق نتایج عامل خودپنداره به عنوان متغیر پیش بین بر پیشرفت مسیر شغلی به عنوان متغیر ملاک با بتای (۱۵/۰BETA=) متغیر پیشرفت مسیر شغلی را پیش بینی می کند و همچنین عامل رهبری اخلاقی به عنوان متغیر پیش بین و پیشرفت مسیر شغلی به عنوان متغیر ملاک با بتای (۳۰/۰BETA=) پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، رهبری اخلاقی ، پیشرفت مسیر شغلی ، آموزش و پرورش ، شهر شیراز