برر سی شیوههای تعامل رفتاری میان اعضای خانواده در معماری واحدهای مسکونینمونه موردی شمال و شرق تهران

خانواده از مهمترین نهادهای اجتماعی است که سلامت جامعه را تضمین میکند. از بزرگترین مشکلات امروز کشورمان، میتوان به کاهش روابط میان اعضای خانواده اشاره نمود. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهحلی برای بهبود روابطگسسته میان اعضای یک خانواده هست. این پژوهش به صورت پیمایشی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر افرادساکن مناطق شمال و شرق تهران اند. در این تحقیق با استفاده از روش نمون هگیری تصادفی ساده تعداد ۲۹ نفر بهعنوان نمونهانتخاب و با استفاده از ابزار پرسشنامه موردمطالعه قرار گرفتند. همچنین تجزیهوتحلیل اطلاعات به روش آماری توصیفیمیباشد. نتایج نشان میدهد؛ فضاهای متباین، دنج، انعطافپذیر ی در عملکردها، مشکلات اقتصادی، تکنولوژی، تفاوتهای، فرهنگی میان والدین و فرزندان، اختلاف سنی زیاد میان والدین، اختلاف سنی زیاد میان والدین و فرزندان، بیماری کووید - ۱۹میزان تحصیلات والدین، طراحی واحدهای مسکونی بر اساس اصول و استانداردها و سن فرزندان؛ ازنظر ساکنین تاثیر زیادترینسبت به سایر عوامل در میزان تعاملات رفتاری میان اعضای خانواده دارد. به نظر میرسد نوع طراحی فضاهای داخلی منازلنقش بسیاری در بهبود و ارتقاء کیفیت روابط میان اعضای خانواده دارد. برای افزایش میزان تعاملات رفتاری میان اعضایخانواده میتوان از فضاهای متباین و دنج و همچنین طراحی منعطف فضاها در واحد مسکونی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تعامل ، تعامل رفتاری ، خانواده ، واحدهای مسکونی ، شهر تهران .