مقایسه شاخص های زبانی در کودکان نابینا و کم بینا

هدف پژوهش حاضر مقایسه شاخص های زبانی بین کودکان نابینا و کم بینا بوده است. روش پژوهش توصیفی- زمینه یابی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان نابینا و کم بینای مدارس و مراکز استثنایی که در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ مشغول به تحصیل بودند، می باشد. گروه نمونه شامل ۲۰ دانش آموز کم بینا (دختر و پسر که از عینک استفاده می کنند) و ۲۰ دانش آموز نابینای (دختر و پسر) پایه اول و دوم ابتدایی در محدوده سنی ۷ سال تا ۸ سال و ۱۱ ماه در شهر زنجان به روش نمونه گیری در دسترس است. ابزار گردآوری داده ها، خرده آزمون های ویژه کودکان با آسیب بینای (خرده آزمون واژگان ربطی، واژگان شفاهی، تقلید جمله، تکمیل دستوری، تمایز گزاری کلمه و تحلیل واجی) آزمون رشد زبان TOLD-P: ۳ استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. نتیجه داده ها تفاوت معناداری را در شاخص های زبانی بین کودکان کم بینا و نابینا نشان داده و با ۹۵% اطمینان تمام سوال ها تایید شد. با توجه به این نتایج می توان گفت که شاخص های زبانی بین کودکان نابینا و کم بینا تفاوت دارد و کودکان کم بینا عملکرد بهتری نسبت به کودکان نابینا از خود نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

نابینا ، کم بینا ، شاخص های زبانی ، زبان گفتاری ، صحبت کردن ، سازماندهی ، معنی شناسی ، نحو.