تحلیل مقایسه ای روش های کارآفرینی اجتماعی در جهت توسعه گردشگری (مطالعه موردی: روستاهای هدف گردشگری استان لرستان)

تداوم در نوآوری و خلاقیت که جزئی از کارآفرینی اجتماعی هستند، زمینه را برای گذار از نظام گردشگری سنتی به گردشگری نوین فراهم می نمایند. کارآفرینی اجتماعی جدیدترین گفتمان و راهبرد از حوزه معرفتی پارادایم توسعه پایدار است که در عصر فراپست مدرن برای کاهش مشکلات و آسیب های اجتماعی مطرح شده است. این مفهوم راهبردی بر پایه نوآوری و استفاده از فناوری های نوین به ویژه فناوری های اطلاعات و ارتباطات در اکثر کشور های پیشرفته گسترش یافته است. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف مقایسه روش های کارآفرینی اجتماعی در راستای توسعه گردشگری در روستاهای هدف گردشگری استان لرستان انجام شد. پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی است و با رویکرد پیمایشی مقطعی انجام شده است. جهت گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل خبرگان حوزه گردشگری خبرگان دانشگاهی بود که به شیوه گلوله برفی تعداد ۱۲ نفر از آنها به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مجموع ۱۲ نفر در پژوهش شرکت داشتند. ابزار گردآوری پرسشنامه محقق ساخته بود که ابتدا ۲۸ روش برای کارآفرینی اجتماعی از طریق مراجعه به تحقیقات موجود، شناسایی و از ۱۲ نفر اعضابی نمونه خواسته شد که با توجه به شرایط روستاهای هدف گردشگری در استان از بین روش های مورد نظر، مناسب ترین ها را مشخص نمایند. بدین ترتیب ۱۲ روش انتخاب و سپس با روش مقایسه زوجی به رتبه بندی آنها پرداخته شد. در پایان مشخص شد که کارآفرینی یکپارچه با سهم ۱۵ درصد در رتبه اول؛ کارآفرینی تحول آفرین با سهم ۱۳ درصد در رتبه دوم؛ کارآفرینی مبتنی بر توان اجتماعی افراد با سهم ۱۳ درصد در رتبه سوم؛ کارآفرینی اجتماعی دولتی (استفاده از سرمایه و حمایت بخش دولتی) با سهم ۹ درصد در رتبه چهارم قرار گرفتند و بالاخره کارآفرینی اجتماعی به روش خطرپذیر اجتماعی با سهم ۴ درصد در رتبه دوازدهم قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی اجتماعی ، گردشگری ، استان لرستان