اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت گرا بر کاهش حساسیت اجتماعی و دانش آموزان سال آخر دبیرستان

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت گرا بر کاهش حساسیت اجتماعی دانش آموزان سال آخر دبیرستان بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. حجم نمونه ۴۰ نفر بود که از جامعه مذکور، به روش تصادفی ساده انتخاب شدند.۲۰ نفر به گروه آزمایش و ۲۰ نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده پرسشنامه های حساسیت اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) بود. گروه آزمایش در طول یازده جلسه ، هرجلسه به مدت ۹۰ دقیقه آموزش روان درمانی مثبت گرا دریافت کردند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد نتایج موید آن است که بین گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ پس آزمون ابعاد حساسیت اجتماعی با کنترل پیش آزمون تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش روان درمانی مثبت گرا ، حساسیت اجتماعی ، دانش آموزان سال آخر دبیرستان