بررسی تطبیقی تعلیم اسماءبه آدم درتفاسیر علامه طباطبایی وعلامه جعفری

براساس تفاسیرقرآن،آنچه انسان را به والاترین مقام در بین مخلوقات و در جایگاه خلیفه اللهی و مسجود ملائکه قرارمی دهد، وابسته به همین تعلیم اسماء می باشدبنابر این،تعمق وتعقل در این مساله ،یک واکاوی مهم اعتقادی ومعرفتی به شمارمی رود.پژوهش حاضرکه با عنوان بررسی تطبیقی مساله ی تعلیم اسماءبه آدم در تفاسیرعلامه طباطبایی وعلامه جعفری میباشدسعی دربررسی ومقایسه نظرات مشترک و ویژه ی هریک ازاین علمای ربانی در موضوع مدنظرمی نماید.ازجمله نظرات مشترک این تفاسیر در موضوع مورد بحث اینست که مقصود از اسماء دراینجا حقایق عالم هستی واشیاء عینی درخارج است که موجوداتی عاقل رانیز دربرگرفته ومقصودازتعلیم اسماءاین است که خداوند،حقایق رابرای آدم مکشوف وآشکارساخت.از نظرات ویژه ی علامه طباطبایی دراین موضوع به این مطلب می توان اشاره کردکه اسماء نامبرده، و یا مسماهای آنها موجوداتی دارای حیات وعلم ومحجوب در پس پرده غیب بوده وخداوند درواقع قسمتی ازغیب آسمانها وزمین را به آدم تعلیم دادوعلامه جعفری ذیل تفسیرابیات مربوطه از مثنوی مولوی بیان می دارد که علم آدم به همه حقایق عالم خلق بوده است نه عالم امر که روح به آن مستند می باشد.

کلیدواژه ها:

تعلیم اسماء ، آدم ، تفسیر المیزان ، تفسیر علامه جعفری