اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر کاهش نشانگان اختلالات روانی همسران جانبازان مبتلا به PTSD ناشی از جنگ

زمینه و هدف: یکی از مهمترین مشکلات ناشی از جنگ برای افراد درگیر با آن ابتلا به اختلال استرس پس از ضربه یا PTSD است که با پیامدهای غیرقابل پیش بینی، مخرب و بلندمدتی برای فرد آسیب دیده، خانواده وی و اجتماعی که در آن زندگی می کند همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر کاهش نشانگان اختلالات روانی همسران جانبازان مبتلا به PTSD ناشی از جنگ است. روش بررسی: روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مورد مطالعه در پژوهش را کلیه همسران جانبازان مبتلا به PTSD بنیادشهید و امور ایثارگران تهران بزرگ تشکیل داده اند. نمونه مورد نظر به شیوه نمونه گیری در دسترس و در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج از بین همسران جانبازان مبتلا به PTSD انتخاب شد که در مجموع ۲۴ نفر از همسران جانبازان مبتلا به PTSD به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه، به عنوان گروه آزمایشی معنویت درمانی (۱۲ نفر)، گروه کنترل (۱۲ نفر) قرار گرفتند. سپس پرسشنامه SCL ۲۵ فرم کوتاه شده ی نسخه ی تجدید نظر شده ی فهرست نود نشانه ای یعنی SCL-۹۰-R ، توسط دو گروه تکمیل شد. گروه آزمایشی معنویت درمانی طی ۱۱جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله و آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله و آموزش دریافت ننمود. پس از اتمام دوره درمانی هر دو گروه مجددا مورد آزمون فوق قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که معنویت درمانی بر کاهش نشانگان روانی (علائم جسمانی، وسواس فکری- عملی، حساسیت در روابط بین فردی، افسردگی، اضطراب، ترس مرضی، پارانوییا، روانپریشی) همسران جانبازان مبتلا به PTSD موثر می باشد (P<۰/۰۰۱). نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر معنویت بر کاهش نشانگان اختلالات روانی همسران جانبازان PTSD اثرگذار است.