زمینه های کلامی حقوقی امکان تفویض قانون گذاری به بشر در حکومت اسلامی با نگاهی به وقایع مشروطه

مطابق بینش اسلامی اصل بر عدم ولایت فردی بر دیگری است و حق حاکمیت تنها به خداوند مالک هستی و عالم علی الاطلاق، تعلق دارد و در حکومت اسلامی که فرض بر انحصار قانون گذاری در خداوند است قانون گذاری افراد همواره مورد سوال بوده که بر چه اساس استوار است و کدام مبانی به آن مشروعیت می بخشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر اسناد کتابخانه ای به واکاوی امکان قانون گذاری بشر به عنوان اختیاری تفویضی از سوی خدا پرداخته است. فرضیه منتخب در برابر فرضیه رقیب که اساسا چنین حقی را به رسمیت نمی شناسد بر این نظر منطبق گردید که با نگاهی به جریان مشروطه و نیز سایر نظریات فقهی کلامی مطرح در این زمینه، اختیار قانون گذاری به افراد در برخی حوزه ها تفویض گردیده البته مشروط به مطابقت و یا لااقل عدم مغایرت با موازین اسلامی.

کلیدواژه ها:

تفویض ، قانون ، قانون گذاری ، مشروطه ، منطقه الفراغ