واکاوی معنویت های نوظهور در پرتو ایمان به وعده های الهی

معنویت امری است که بشر همیشه به آن تمایل داشته و سرخوردگی انسان از دنیای جدید موجب تشدید آن شده است. با افزایش گرایش به معنویت جریان های معنویت گرایی بر اساس مبانی فکری و زیرساخت های نظری مدرنیته ظهور کرده اند که مدعی پاسخ به این نیاز و حل بحران های روانی آدمی برآمده اند، غافل از اینکه معنویت و کسب آرامش روحی عمیق و پایدار از لوازم اصلی خداباوری است که ریشه در ایمان به وعده های الهی دارد. این نوشتار بر اساس ضرورت واکاوی کلامی این معنویت ها به روش تحلیلی توصیفی به دنبال کشف نقصان های کلامی و اعتقادی این فرقه هاست تا ثابت کند معنویت های نوظهور علی رغم برخورداری از جذابیت های فریبنده و ادبیاتی نیکو از مهم ترین بنیادهای فکری یک نظام اعتقادی یعنی ایمان به وعده های الهی خالی است و به همین جهت نه تنها در قلب و روان پیروان خود اطمینان و دلگرمی ایجاد نمی کنند که همواره بر تشویش روانی و اضطراب خاطر آنان می افزاید. بنابراین جریان های معنویت گرای نوظهور نمی توانند پاسخ مناسبی به هوش معنوی انسان باشند. جنبه نوآوری تحقیق پیش روی رویکرد انتقادی به دلالت های کلامی جریان های معنویت گرای نوظهور می باشد. برمبنای یافته های این پژوهش ریشه فقر کلامی معنویت های نوپدید را باید پس از غفلت از ایمان به وعده های الهی در مولفه های فکری معنویت برخاسته از مدرنیته که عبارت اند از نگاه یک سویه به انسان، فقدان انسجام درونی، تحریف، عقل گریزی، بحران زدگی مبلغان و سرمایه داری و ماده گرایی جستجو کرد.

کلیدواژه ها:

معنویت های نوظهور ، ایمان ، وعده های الهی