واکاوی و ارزیابی مفهوم سعادت از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های اخلاقی، دوره: 6، شماره: 23
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 78
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AKHS-6-23_001
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1402
چکیده مقاله:
مفهوم «سعادت»، یکی از مفاهیم برجسته اخلاقی در دستگاه فلسفهاخلاق خواجه نصیرالدین طوسی است. او همانند بیشتر فلاسفه و حکمای قدیم، اخلاق کامل را مبتنی بر ره یافتی بیرونی و آفاقی یا همان عقل گرایی و تعقل ورزی می داند. بر این اساس عقل تنها راهنمای سعادت انسان است، پس انسان باید بدون چون وچرا حکم عقل را پیشه خود سازد، به گونه ای که دارنده حکمت عملی باید نسبت به فضایل و رذایل آگاهی داشته باشد وهرچه را که عقل زشت و ناپسند می داند، واگذارد و هرچه را که عقل نیک می یابد، انجام دهد. او سعادت را همچون ارسطو عین کمال می داند اما برای آن دو مرتبه قائل است، نازلترین آن مربوط به حیات مادی و والا ترین آن عمدتا مربوط به حیات اخروی است که آن را سعادت تام مینامد. بدین ترتیب در اندیشه او غالبا در دنیا سعادت تام حاصل نمیشود و برای اثبات این نگرش از مولفه های گوناگونی بهره می جوید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان