مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

سابقه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع­ترین اختلالات قلبی مزمن، پیشرونده و ناتوان کننده می­باشد که تاثیر مخربی بر خودمراقبتی و کیفیت­زندگی این بیماران دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش آموزش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیت­زندگی بیماران نارسایی قلبی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی با مشارکت ۱۲۰ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. نمونه­ها به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از بلوک های جایگشتی در سه گروه کنترل، آموزش مجازی و حضوری قرار گرفتند، پرسشنامه­های دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بصورت خودگزارشی قبل از مداخله تکمیل شدند. گروه کنترل تنها آموزش­های روتین درمانگاه، گروه آموزش حضوری در ۴ جلسه یک ساعته، یک روز درمیان، و گروهی آموزش خودمراقبتی را دریافت کردند و گروه مجازی همین میزان آموزش را بصورت کلیپ آموزشی دریافت کردند و دو ماه بعد مجددا پرسشنامه­ها تکمیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله اختلاف آماری معنی­داری بین متغییرهای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت­زندگی بیماران سه گروه مشاهده نشد(۰۵/۰ p˃). در زمان بعد از مداخله بین گروه آموزش مجازی و حضوری تفاوت آماری معنی داری از نظر خودمراقبتی و کیفیت زندگی مشاهده نشد(۰۵/۰ p˃). اما خودمراقبتی و کیفیت زندگی در این دو گروه نسبت به گروه کنترل ارتقاء یافته بود(۰۵/۰ P˂). نتیجه گیری: هر دو روش آموزش مجازی و حضوری تاثیر یکسانی بر خودمراقبتی و کیفیت­زندگی داشتند. در صورتی که شرایط آموزش حضوری مهیا نباشد می­توان آموزش­ مجازی را جایگزین آموزش حضوری نمود.

کلیدواژه ها:

Heart failure ، Education of Patients ، Telenursing ، Self-Care ، Quality of life ، نارسایی قلبی ، آموزش به بیمار ، پرستاری از راه دور ، خودمراقبتی ، کیفیت زندگی