تاثیر آموزش از طریق فضای مجازی بر خودکارآمدی شیردهی زنان نخست زای شهرستان شاهرود یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

مقدمه: زنان نخست زا برای شروع و ادامه شیردهی با چالش های زیادی روبه رو هستند. خودکارآمدی شیردهی یک متغیر روان شناختی و انگیزشی مهم و در عین حال تعدیل پذیر برای تداوم تغذیه با شیر مادر است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش از طریق فضای مجازی بر خودکارآمدی شیردهی زنان نخست زا انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع تجربی کلاسیک، روی ۶۵ نفر از زنان نخست زای ۲۸-۳۲ هفته انجام شد که در سال ۱۳۹۷ به مراکز آمادگی برای زایمان شهرستان شاهرود مراجعه کردند. از بین چهار مرکز بهداشتی این شهرستان، دو مرکز به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس به شیوه در دسترس، ۶۵ نفر در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمون، برنامه آموزش شیردهی را به طور حضوری و مجازی در ۷ گام ۶۰-۴۵ دقیقه ای دریافت کردند. داده ها با پرسش نامه های دموگرافیک و خودکارآمدی شیردهی جمع آوری و در نسخه ۲۱ از نرم افزار SPSS وارد شدند و با آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کوواریانس در سطح معنی داری ۰/۰۵>P تحلیل شدند. یافته ها: آزمون تی مستقل، اختلاف معنی داری بین میانگین خودکارآمدی دو گروه آزمون و کنترل، قبل از انجام مداخله نشان نداد (۰/۱=P) اما پس از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰/۰۱>P). نتیجه گیری: آموزش از طریق فضای مجازی می تواند به عنوان یک روش جدید و موثر در خودکارآمدی شیردهی زنان نخست زا استفاده شود. بنابراین، به نظر می رسد بتوان با آموزش مادران، عوامل مرتبط با خودکارآمدی شیردهی را اصلاح کرد و وضعیت شیردهی را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

Education ، Pregnant women ، Breastfeeding ، Self-efficacy ، آموزش ، زنان باردار ، شیردهی ، خودکارآمدی ، زنان نخست زا