مطالعه تطبیقی سیاست خارجه ترکیه نسبت به کردهای عراق و سوریه در دوره پساناآرامی های عربی

نظم امنیتی خاورمیانه به دنبال ناآرامی های عربی وارد مرحله نوینی شده است. کشور ترکیه از جمله بازیگرانی محسوب می گردد که در پرتو این ناآرامی ها زمینه تغییر جایگاه منطقه ای خود را فراهم نموده است. تحولات ناشی از آزاد شدن ظرفیت استفلال طلبی کردهای شمال عراق و سوریه در پرتو ناآرامی های عربی موجب تحولات ژئوپلتیکی نوینی در خاورمیانه شمالی گردید. در این ارتباط، موضع گیری های دولتمردان ترکیه در قبال کردهای شمال عراق و سوریه نشان از تفاوت نگاه آنها نسبت به سرزمین های کردنشین مورد اشاره در دوره پس از شروع ناآرامی های عربی دارد. حال این سوال مطرح می شود چرا رفتار دولت ترکیه نسبت به سرزمین های کردنشین عراق و سوریه طی ناآرامی های عربی و پس از آن متفاوت بوده است؟ به نظر می رسد دغدغه امنیتی دولت ترکیه نسبت به سرزمین های خودمختار کردهای سوریه در جنوب این کشور از یک سو و منفعت های اقتصادی آن از سرزمین های کردنشین عراق نظیر دسترسی به امتیازات نفتی زمینه ساز رفتار متفاوت ترک ها نسبت به مناطق مذکور بوده است؛ به عبارت دیگر، دغدغه های امنیت وجودی ترکیه در کنار منافع اقتصادی-سیاسی آن تعیین کننده رفتار متفاوت دولتمردان این کشور نسبت به کردهای سوریه و عراق در دوره پساناآرامی-های عربی می باشد. در این نوشتار قصد بر آن است رفتار دوگانه ترکیه نسبت به کردهای عراق و سوریه در دوره پساناآرامی های عربی در چارچوب نظریه واقع گرایی تدافعی مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ناآرامی های عربی ، ترکیه ، واقع گرایی تدافعی ، کردهای عراق ، کردهای سوریه