بررسی تاثیر خودرهبری کارکنان بر پیامدهای برندسازی داخلی و هویت نقش در صنعت هتلداری (مورد مطالعه: هتل های پنج ستاره در شهر مشهد)

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر خودرهبری کارکنان بر پیامدهای برندسازی داخلی و هویت نقش در صنعت هتلداری می پردازد. این پژوهش از حیث هدف، کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان هتل های پنج ستاره در شهر مشهد که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد ۱۲۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ژانگ و ژو (۲۰۲۱) استفاده شده است. جهت روایی پرسشنامه از روایی صوری و تایید خبرگان و روایی سازه با استفاده از بارهای علمی بهره گرفته شد و جهت پایایی پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شده که در نهایت روایی و پایایی ابزار پژوهش تایید شد. روش تحلیل داده ها نیز از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که خودرهبری از طریق تجسم عملکرد موفق، خود هدف گذاری، خودگفتگویی و خودپاداشی بر دانش برند، تعهد برند و رفتار شهروندی برند تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین عوامل خود رهبری از طریق هویت نقش نیز بر دانش برند، تعهد برند و رفتار شهروندی برند تاثیر می گذارد. نهایتا می توان این گونه نتیجه گرفت که ارتقای رفتارهای مبتنی بر خود مدیریتی نه تنها موجبات رشد برند داخلی در سازمان می گردد، بلکه برندسازی داخلی را به واسطه هویت نقش تسهیل می کند.

کلیدواژه ها:

خودرهبری ، برندسازی داخلی ، هویت نقش ، صنعت هتلداری