عوامل اجتماعی موثر بر اختلال رابطه ای در مناسبات گردشگر- میزبان در شهر مشهد

هدف از انجام این مطالعه، بررسی وضعیت اختلال در روابط اجتماعی گردشگران با جامعه میزبان و عوامل اجتماعی موثر بر آن است. جامعه آماری شامل شهروندان و گردشگران داخلی است و حجم نمونه، بر اساس فرمول کوکران ۶۷۶ نفر در نظر گرفته شد از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم برای انتخاب گردشگران و از نمونه گیری خوشه ای برای انتخاب شهروندان استفاده گردید. در این پژوهش ابزار سنجش، پرسشنامه بود و اعتبار آن از طریق اعتبار صوری و پایایی آن با آلفای کرونباخ تایید گردید. برای تبیین متغیر اصلی از تحلیل رگرسیون استفاده و در نهایت تحلیل مسیر مدل نهایی ترسیم شد. همچنین به منظور بررسی مدل و نیز روابط بین متغیرهای پیش بینی کننده و سازه های پژوهش و تعیین سهم وزنی ابعاد تشکیل دهنده آن، از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان داد که در روابط بین گردشگران با شهروندان، در سازه رابطه اجتماعی، بیشترین میانگین مربوط به بعد شدت ۱۷/۴۴ (۱۰۰-۰) و کمترین به بعد قرینگی ۳۷/۳۵ (۱۰۰-۰) است. در روابط بین شهروندان با گردشگران بیشترین میانگین مربوط به بعد قرینگی رابطه و کمترین مربوط به بعد چگالی بود. در روابط گردشگران با شهروندان اختلال زیاد و بسیار زیاد ۸/۵۸ درصد، اختلال بینابین ۴/۲۳ درصد و اختلال کم و بسیار کم ۷/۱۷ درصد حاصل گردید. در روابط شهروندان با گردشگران اختلال زیاد و بسیار زیاد ۷/۸۶ درصد، اختلال بینابین ۳/۸ درصد و اختلال کم و بسیار کم ۵ درصد بود و پیشنهاد به ارتقای اعتماد اجتماعی در مناسبات گردشگر میزبان شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگر ، میزبان ، رابطه اجتماعی ، اختلال رابطه ای