سنتز نانوکامپوزیت γ-Fe۲O۳@SiO۲@TiO۲ آلائیده شده با فلزات مس و نیکل و بررسی خواص ضد باکتریایی آن در اکوسیستم های آبی

در مطالعه حاضر نانوذرات مغناطیسی -Fe۲O۳γ با روش سولوترمال، سنتز شده و پس از پوش دهی با لایه سیلیکا (SiO۲)، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO۲) به عنوان هسته برای رشد روی آن بکار گرفته شد تا نانوکامپوزیت -Fe۲O۳@SiO۲@TiO۲γ بدست آید. برای افزایش بازده فتوکاتالیستی، این نانوکامپوزیت با فلزات مس و نیکل آلاییده شد. برای شناسایی و تعیین خواص نانوذرات از طیف سنجی پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه استفاده شد. خاصیت ضدباکتریایی نانوکامپوزیت های مغناطیسی آلاییده شده بر باکتری های گرم مثبت Staphylococcus aureus و گرم منفی Escherichia coli با استفاده از روش انتشار دیسک و تعیین میزان حداقل غلظت بازدارندگی بررسی شد. نتایج سنجش میزان بازدارندگی از رشد باکتری ها نشان داد که نانوکامپوزیت سنتز شده  γ-Fe۲O۳@SiO۲@TiO۲ در هر دو محیط کشت خواص ضد باکتریایی بالایی دارد و کارایی آن با آلاییدن با فلزات مس و نیکل افزایش می یابد. مقدار ۱۵ میلی گرم برای کاتالیست های حاوی مس و نیکل به عنوان کمترین مقدار برای ممانعت از رشد باکتری ها انتخاب شد. بررسی خاصیت ضدباکتریایی نانوکاتالیست ها در روش انتشار دیسک نشان داد γ-Fe۲O۳@SiO۲@TiO۲-Cu با شعاع بازدارندگی بیشتر، عملکرد بهتری دارد. در جم بندی، نانوکامپوزیت های سنتز شده ی دارای خصوصیت فتوکاتالیستی، پتانسیل مناسبی جهت حذف باکتری های مضر از محیط آبی دارند.

کلیدواژه ها:

Magnetic nanoparticles ، TiO۲ photocatalyst ، Minimum inhibitory concentration ، Staphylococcus aureus ، نانوذرات مغناطیسی ، فتوکاتالیست TiO۲ ، حداقل غلظت بازدارندگی ، باکتری Staphylococcus aureus