متامورفوز لارو کشتی چسب Amphibalanus amphitrite تحت رژیم های غذایی تک جلبکی و ترکیبی

کشتی چسب ها از موجودات غالب گروه ماکروفولینگ ها (macrofoulings) هستند که در نواحی بین جزرومدی سراسر جهان یافت می شوند. در این مطالعه، اثرات تغذیه ی جلبکی با استفاده از گونه های Chaetoceros calcitrans، Ch. muelleri، Isochrysis galbana، Tetraselmis suecica و Chlorella vulgaris به صورت تک جلبکی و ترکیبی بر روی میزان متاموفوز لارو کشتی چسب Amphibalanus amphitrite مورد بررسی قرار گرفت. لاروهای گرفته شده از کشتی چسب های بالغ در ظروف ۶ خانه ای کشت داده شد و روزانه توسط جلبک با غلظت ۱۰۵×۲ (سلول/ میلی لیتر) مورد تغذیه قرار گرفتند. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که تفاوت معنی داری بین میزان متاموفوز در لاروهای پرورش یافته با جلبک های مختلف وجود دارد (۰۵/۰>p). لاروهای تغذیه شده با رژیم غذایی تک جلبکی (به جز T. suecica) و غذای ترکیبی در ۵ روز به مرحله ی سیپریس رسیدند، درحالی که لاروهای تغذیه شده با T. suecica در ۶ روز به این مرحله رسیدند. بیشترین درصد متاموفوز در لاروهای تغذیه شده با غذای ترکیبی Cha. calcitrans و T. suecica مشاهده شد. این نتایج نشان می دهد که تغذیه ترکیبی و مخصوصا در حضور دیاتومه ها باعث کوتاه تر شدن دوره ناپلیوسی و افزایش درصد متامورفوز ناپلیوس ها و تبدیل آن ها به لارو سیپرید می شود.

کلیدواژه ها:

Barnacle ، Amphibalanus amphitrite ، Naplius ، Cypris ، Mono algal deit ، Mixed algal diet ، سیپریس ، کشتی چسب ، ناپلیوس