بررسی عملکرد ایمنی پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر بافت کبد و آبشش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجه با غلظت کشنده سم بوتاکلر

هدف از این مطالعه بررسی اثرات ایمنی بخش پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر آسیب های بافتی کبد و آبشش ناشی از غلظت های کشنده سم بوتاکر در ماهی کپور معمولی می باشد. در این بررسی ۱۲۰ قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی ۳۱/۰± ۱۳/۶ نگه داری شدند. در طول دوره ی آزمایش فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه گیری شد. LC۵۰/۹۶h برای سم بوتاکلر ۷۸۵/۰ محاسبه گردید که براساس آن چهار غلظت کشنده  ppm ۰۵/۱، ppm ۱/۱، ppm۲/۱ و ppm ۱۵/۱، هر کدام با سه تکرار برای این بررسی در نظر گرفته شد. بیشترین و وسیع ترین عارضه های مشاهده شده در بافت آبشش شامل هایپرپلازی تیغه اولیه و ثانویه، نکروز، چسبندگی تیغه های ثانویه، تخریب لاملاهای ثانویه و خمیدگی لاملاهای ثانویه بود و در بافت کبد عارضه های خونریزی، نکروز، تخریب سلول های کبدی مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید نمی تواند از میزان آسیب های بافتی کبد و آبشش در برابر غلظت های کشنده سم بوتاکلر بکاهد.

کلیدواژه ها:

Genetic resources ، Isomalto-oligosaccharid ، Prebiotic ، Poison butachlor ، Safety factor ، پربیوتیک ، ذخایر ژنی ، سم بوتاکلر ، فاکتور ایمنی