مقایسه تاثیر دو روش ساکشن باز و بسته بر دیس ریتمی های قلبی بیماران تحت تهویه مکانیکی

مقدمه: امروزه بدنبال افزایش بیماران نیازمند مراقبتهای ویژه، استفاده از ونتیلاتور و بدنبال آن کاربرد لوله تراشه امری ضروری است. باز نگه داشتن راه هوایی، مستلزم انجام ساکشن لوله تراشه است. انتخاب روش مناسب ساکشن می تواند از ایجاد عوارض شدید بکاهد. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش ساکشن باز و بسته بر دیس ریتمی های قلبی بیماران تحت تهویه مکانیکی بوده است. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی، بر روی۴۰ بیمار بستری در ICU انجام شد. قبل از ساکشن باز و بسته و در فواصل مختلف پس از ساکشن، تعداد و الگوی ضربان قلبی بیماران، بررسی و ثبت گردید.. داده ها با برنامهSPSS ۱۶ ، آزمون کای اسکور و آزمون دقیق فیشر با سطح معنی دار ۰۵/۰P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان می دهد که تغییرات تعداد ضربان قلب و ریتم قلبی پس از ساکشن به روش سیستم باز نسبت به ساکشن به روش سیستم بسته تفاوت معنی داری داشته است. نتیجه نهایی: ساکشن بسته اختلال کمتری بر روی سیستم قلبی بیماران ایجاد می کند. بنابراین در راستای انجام مراقبتهای ویژه برای بیماران تحت تهویه مکانیکی، با زمینه بیماریهای قلبی، می توان این روش ساکشن را جایگزین ساکشن باز نمود.

کلیدواژه ها:

Closed system ، Dysrhythmia ، Mechanical ventilation ، Suctioni ، تهویه مکانیکی ، دیس ریتمی ، ساکشن ، سیستم بسته