بررسی عوامل موثر بر عدم استفاده از هارنس در کارگران ساختمانی از طریق نرم افزار وتحلیل شبکه های اجتماعی MAXQDA

مقدمه: هارنس ایمنی نقش مهمی در جلوگیری از سقوط از ارتفاع دارد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی فاکتورهای تاثیرگذار بر عدم استفاده از هارنس کار در ارتفاع در کارگران ساختمانی شهر تهران انجام گرفت .مواد و روش ها: در این مطالعه از مصاحبه نیمه ساختار یافته با کارگران به منظور شناسایی عوامل موثر بر عدم استفاده از هارنس استفاده شده است. داده های بدست با استفاده از نرم افزارMAXQDA ۱۰ دسته بندی و کد کذاری گردیده و برای تحلیل محتوای مصاحبه ها و تفسیر نهایی آماده شدند. سپس مهمترین فاکتورهای اثرگذار با استفاده از تکنیک تحلیل شبکه اجتماعی شناسایی گردید .یافته ها: براساس نتایج حاصل از مصاحبه، ۲۷ فاکتور بعنوان دلایل عدم استفاده از هارنس ایمنی توسط کارگران ساختمانی مشخص گردید و در چهار گروه اصلی شامل طراحی هارنس، عوامل مدیریتی، راحتی هارنس و عوامل نگرشی تقسیم بندی شدند. براساس نتایج تحلیل شبکه اجتماعی طراحی غیراستاندارد مهمترین فاکتور در عدم استفاده از هارنس شناسایی گردید. نتایج شاخص بینیت نشان داد که طراحی غیراستاندارد هارنس می تواند در راستای عدم استفاده از هارنس، بعنوان یک واسطه، بر روی سایر فاکتورها نیز اثرگذار باشد.نتیجه گیری: نتایج حاصله نشان داد که طراحی مناسب هارنس ایمنی مهمترین فاکتور اثرگذار بر استفاده از هارنس ایمنی کار در ارتفاع بوده و ضروری است به منظور افزایش استفاده از هارنس ایمنی و کاهش سقوط از ارتفاع، طراحی مناسب تری از هارنس ها و بندهای آنها صورت گیرد و یا کارفرمایان هارنس های استانداردتری در اختیار کارگران قرار دهند.

کلیدواژه ها:

MAXQDA ، هارنس ایمنی ، تحلیل شبکه اجتماعی ، کارگران ساختمانی ، تهران