اثربخشی روش یادگیری معکوس بر تفکر انتقادی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روش یادگیری معکوس بر تفکر انتقادی دانش آموزان ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. با هماهنگی اداره آموزش و پرورش سروآباد کردستان تعداد کلاس های ششم این ناحیه مشخص شد سپس از میان مدارس این ناحیه ۲ مدرسه جهت انجام پژوهش به صورت تصادفی انتخاب شدند و از هر مدرسه یک کلاس ششم به صورت تصادفی انتخاب شدند. از بین کلاس های منتخبه یک کلاس به عنوان گروه کنترل، یک کلاس نیز به عنوان گروه یادگیری معکوس تعیین شد. با مجوزی که از طرف اداره آموزش و پرورش سروآباد گرفته شده بود از دانش آموزان دو کلاس پیش آزمون پرسشنامه تفکر انتقادی گرفته شد سپس گروه آزمایش (یادگیری معکوس) به مدت ۸ جلسه هفته ای یک جلسه مطالب درس ریاضی را یک گروه به شیوه یادگیری معکوس دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل روش آموزش سنتی را دریافت نمود. پس از اتمام جلسات آزمایشی، از هر دو کلاس پس آزمون، پرسشنامه تفکر انتقادی گرفته شد و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. برای بررسی اثربخشی استفاده از رویکرد یادگیری معکوس بر تفکر انتقادی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی در درس ریاضی، ابتدا شاخص های توصیفی متغیرها در پیش آزمون و پس آزمون، شامل میانگین و انحراف استاندارد به تفکیک گروه ها مشخص شد. برای تحلیل داده های به دست آمده نیز از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که استفاده از رویکرد یادگیری معکوس بر تفکر انتقادی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی در درس ریاضی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، تفکر انتقادی ، دانش آموزان ، ابتدایی ، مدرسه