بررسی ارتباط تفکر انتقادی با تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط تفکر انتقادی با تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش انجام شد. تفکر انتقادی استفاده از آن دسته از مهارت ها یا استراتژی های شناختی است که احتمال یک نتیجه مطلوب را افزایش می دهد. گروهی تفکر انتقادی را توانایی تشخیص و تنظیم مسائل، به کارگیری استدلال قیاسی و استقرایی، توانایی استخراج معقول از اطلاعات به دست آمده از منابع مختلف، دفاع از نتیجه گیری های معقول افراد، توانایی تمایز بین حقایق و عقاید تعریف کرده اند. پژوهش حاضر به شیوه مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای صورت پذیرفته است. مهارت های تفکر انتقادی به عنوان یکی از مهم ترین توانایی هایی که دانش آموزان نه فقط در دوران تحصیل، بلکه در همه ادوار زندگی باید موردتوجه قرار دهند و آن را تقویت کنند، از اهمیت بسزایی برخوردار است و لازم است پیرامون اهمیت، ضرورت و نحوه آموزش آن بحث هایی به عمل آورد. ما در این مطالعه مروری، سعی کردیم تا حدی مفاهیم مربوط به تفکر انتقادی را تبیین و آنها را در سایه عمل گرایی توجیه کنیم. همان طور که بیان شد، تفکر انتقادی در زمینه تعلیم و تربیت بر آن است که تربیت، کاملا کودک محور تلقی شود و شاگرد باید براثر کنجکاوی یاد بگیرد و معلم نیز باید برانگیزنده کنجکاوی های او درباره موضوعاتی باشد که بیشترین پاسخ را به کنجکاوی های وی ارائه می دهند.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، دانش آموزان ، معلم ، تعلیم و تربیت ، دانش آموز