بایسته های تولید ثروت در زیست ایمانی و سبک زندگی شیعی

برخلاف دیدگاه های سنتی که توسعه را مقوله ای اقتصادی ارزیابی می کند، رویکردهای جدید؛ توسعه را حاصل باورها و رویکردهای فرهنگی جوامع دانسته و بر این باورند که بنیان‎ های توسعه، فرهنگی است. در همین حال، دین و مذهب را می توان بارزترین و تاثیرگذارترین عامل فرهنگی و موثر بر شکل گیری جهان بینی ها و تفسیر از حیات مادی بشری دانست. از این منظر مکاتبی که انسان را به رهبانی گری و انفصال و ترک دنیا و توجه صرف به آخرت نیل می دهند، موجبات عدم توسعه یافتگی و تقدیرگرایی را برای جوامع فراهم می آورند و در مقابل مکاتب و مذاهبی که راه سعادت و کمال انسانی را در تلاش مومنانه برای آبادانی دنیا در این جهان معرفی می سازند، بالقوه می توانند موجب تغییر اجتماعی شوند و در نتیجه توسعه ملی را تسهیل کنند. در این میان مکتب تشیع با ترسیم دنیا به مثابه مزرعه آخرت همواره بر مسئولیت اجتماعی پیروان تاکید می کند و با طرد زندگی منفعلانه تلاش برای تولید ثروت را به مومنان در چارچوب عبادت و تقرب پروردگار سفارش می کند. همچنین بر اساس آموزه های شیعی، کسب مال حلال و صرف آن در چارچوب تحقق دستورات الهی بسیار مورد نظر قرار گرفته و بر آن تاکید شده است؛ این مقاله با ملاحظه این اصل عقلی که «مقدمه واجب، واجب است» نشان داده است یک مسلمان شیعه برای داشتن سبک زندگی صحیح و زیست مومنانه و نیل به برخی از الزامات بندگی ناگزیر باید توانمندی اقتصادی خود را نیز گسترش دهد و به تولید ثروت همت گمارد. این مقاله همچنین با بررسی برخی از وظایف مومنانه که پیش از تحقق، مستلزم تولید ثروت است این موضوع را با استناد به سیره عملی معصومین جایگاه تولید ثروت را از منظر باورهای شیعی بررسی کرده است.