الگوی توسعه اجماع پکن: بررسی مبانی فکری و اندیشگی

هدف این مقاله آن است تا ضمن بحث از زمینه های ظهور مدل اجماع پکن و برشمردن شاخص های این مدل در مسیر توسعه همچون بومی سازی فرآیند توسعه متناسب با شرایط داخلی کشور، ادغام بازار و برنامه، احترام به حقوق سیاسی سایر کشورها، تاکید بر عنصر ابتکار، آزادسازی مالی محتاطانه و در نظر گرفتن همبستگی میان رشد اقتصادی و توازن اجتماعی، به این سوال پاسخ دهد که مهم ترین مبانی فکری و اندیشگی الگوی اجماع پکن چیست؟ در قالب فرضیه، این مقاله بر این ادعا است که اگرچه توسعه و تکامل این مدل در مقایسه با مدل اجماع واشنگتن فاقد نظرورزی های معاصر و آکادمیک است، اما این مدل دارای مبانی گسترده فکری همچون انسان گرایی، میانه روی، تدریج گرایی، اقتصاد گرایی، اقتدارگرایی و تجربه گرایی است که در اندیشه دوران باستان، میانه و معاصر چین ریشه دارد. بر این اساس، بررسی الگوهای مطرح در عرصه رشد و توسعه اقتصادی با اتکا به رویکردی نظری، بحث از زمینه ها و شاخص های مدل اجماع پکن در کنار پرداختن به اصول و مبانی فکری موثر بر ظهور این مدل از توسعه، بخش های اصلی این نوشتار را تشکیل می دهند.