مقایسه نشانگان افت روحیه در پرستاران بخش های کووید -۱۹ و سایر بخش های در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز - ۱۴۰۰

مقدمه: پرستاران شاغل در بخش های کووید-۱۹ به خاطر مراقبت از این بیماران دچار عوارض متعدد جسمانی و روانشناختی می شوند که توجه به آن ها ضروری است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقایسه ای نشانگان افت روحیه در پرستاران بخش های کووید -۱۹ و سایر بخش ها در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال ۱۴۰۰ انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بوده و جامعه آماری آن کلیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-۱۹ و سایر بخش ها بیمارستان های شهید مدنی و امام علی (ع) شهر کرج وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در نیمه ی دوم سال ۱۴۰۰ بودند. از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود ۲۰۰ پرستار انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی مشخصات جمعیت شناختی پرستاران و پرسشنامه ی ۱۶ گویه ای نشانگان افت روحیه ورژن دو کیسان استفاده شد داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اکثر پرستاران شرکت کننده در مطالعه خانم، متاهل، با تحصیلات کارشناسی، شیفت کاری در گردش با وضعیت استخدامی پیمانی بودند که حداقل یک بار به بیماری کووید-۱۹ مبتلا شده بودند. میانگین نمره نشانگان افت روحیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-۱۹و سایر بخش ها به ترتیب (۲/۷۳ ± ۲۲/۵۰) و (۳/۲۲ ± ۱۷/۱۵) و در حد شدید بود. بین میانگین نمرات کل نشانگان افت روحیه پرستاران دو گروه (۰/۰۱>P)، زیرمقیاس معنا و هدف (۰/۰۱>P) و زیر مقیاس پریشانی و مقابله (۰/۰۱>P) تفاوت معنی داری وجود داشت و در هر سه مورد میانگین نمرات پرستاران شاغل در بخش های کووید-۱۹ بالاتر بود. نتیجه گیری:  توجه به مسایل و عوارض روانشناختی ناشی از مراقبت از بیماران و در ایام پاندمی کرونا اهمیت بالایی دارد و لازم است تدابیر مدیریتی اثربخش برای کنترل آن ها انجام گیرد. همچنین چون نشانگان افت روحیه پرستاران در پرستاران شاغل در بخش های کووید-۱۹ بالاتر از پرستاران سایر بخش ها بود لذا توصیه می شود که در طول بحران به تمام پرستاران و بخصوص پرستاران خط مقدم اهمیت و بهای بیشتری داده شود.

کلیدواژه ها:

Demoralization ، Nurses ، COVID-۱۹ ، نشانگان افت روحیه ، پرستار ، کووید-۱۹