بررسی تطبیقی «خیر و شر» در تصوف اسلامی و قبالای یهودی
محل انتشار: مجله ادیان و عرفان، دوره: 51، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 49
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRMT-51-1_006
تاریخ نمایه سازی: 28 دی 1402
چکیده مقاله:
خیر و شر و نسبت آنها با مبدا هستی، و صدورشان از اصل واحد یا اصول دوگانه یا چندگانه مهمترین بحث در آموزه های مکاتب عرفانی است. تصوف و قبالا نیز متاثر از آبشخورهای فکری خود درباره وجود خیر و شر و نسبت آن دو با یکدیگر و نیز منشا صدور آنها و اصالت یا نسبیتشان در عالم دیدگاههای ویژه ای دارند که نوشتار حاضر در صدد تبیین تطبیقی این دیدگاه ها است. صوفیه و قبالا خداوند را خیر محض می دانند و در عین حال نمی توانند وجود شر را در این عالم انکارکنند. در این میان، صوفیه با تمسک به مفهوم نسبیت، تناقضی را که از نسبت دادن شر به خیر محض پدید میآمد، حل کرده اند؛ اما بیشتر قبالائیان این تناقض را نادیده گرفته و شر را مستقیما به خدا نسبت داده اند. بزرگان صوفیه خیر را امری ذاتی و شر را عرضی می دانند اما قبالائیان، برخی شر را نیز ذاتی می دانند و برخی دیگر، مانند صوفیه، شر را ناشی از محدود بودن موجودات می پندارند.
نویسندگان
حسین شهبازی
دانشجوی دکتری تخصصی رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تبریز
محمدرضا عابدی
دانشیار گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :