تبیین رابطه بین عدالت سازمانی با میانجی گری استرس شغلی بر اخلاق کاری پرستاران (یک مطالعه موردی)

زمینه و هدف: دانشگاه علوم پزشکی یکی از مهم ترین ارگان های خدمت رسانی به شهروندان می باشد و هدف اصلی آن ارائه خدمات و تامین نیازهای شهروندان است، بررسی رفتارهای اخلاق پرستاران این مجموعه و تاثیر پذیری آن از عدالت سازمانی می تواند منجر به ارائه بهتر خدمات و در خور شهروندان شود. مواد و روش کار: این پژوهش از لحاظ ماهیت توصیفی از نوع تحلیل همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی است که با هدف بررسی نقش میانجی استرس شغلی در رابطه بین عدالت سازمانی و اخلاق کاری پرستاران انجام شد. بر اساس آمار ارائه شده در سال ۱۳۹۴، تعداد کل پرستاران بیمارستان طالقانی مشهد حدود ۴۰۰ نفر می باشد که از این میان با استفاده از فرمول نمونه گیری تعداد ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از روش تحقیق پیمایش و ابزار پرسشنامه جهت گردآوری اطلاعات استفاده شد. سپس با استفاده از نرم افزارهای آماری  AMOSداده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: عدالت سازمانی سبب بهبود اخلاق کاری پرستاران می گردد و در کنار آن استرس آنها می تواند نقش میانجی در این ارتباط بین عدالت سازمانی و بهبود اخلاق کاری داشته باشد. نتیجه گیری: تحقیق نشان داد که بین عدالت سازمانی و اخلاق کاری پرستاران رابطه وجود دارد؛ بدین ترتیب که عدالت سازمانی می تواند سبب اخلاق کاری آنها شود. همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد علاوه بر اینکه عدالت سازمانی سبب بهبود اخلاق کاری می شود، استرس شغلی نیز به عنوان یک متغیر میانجی بر این ارتباط تاثیر گذار است و در پرستاران با استرس پایین میزان تاثیر عدالت سازمانی بر اخلاق کاری بیشتر است

کلیدواژه ها:

Organizational justice ، Job Stress ، Job ethic ، عدالت سازمانی ، استرس شغلی و اخلاق کاری