تعیین مقدار آب مورد نیاز آبیاری ذرت در استان مازندران

در این تحقیق نیاز آبی و نیاز آبیاری ذرت در استان مازندران به روش دو مرحله­ ای فائو محاسبه گردید. برای این منظور تبخیر- تعرق مرجع به روش فائو-پنمن-مانتیث و با استفاده از داده ­های هواشناسی محاسبه شد و از حاصل ضرب آن در ضریب گیاهی، مقدار نیاز آبی ذرت برای دو حالت برداشت شامل ذرت دانه ای و علوفه ای و نیز در دو شرایط کشت بهاره و تابستانه و در بازه­ های زمانی ۱۰ روزه محاسبه گردید. نتایج نشان داد که از نظر زمانی بیشترین میزان نیاز آبی در کشت بهاره در تیر ماه و در کشت تابستانه در شهریور ماه اتفاق می افتد. از نظر مکانی نیز ایستگاه های ساری و دشت ناز بیشترین میزان نیاز آبی ذرت را در حالت کشت بهاره و تابستانه داشته اند. به طوری که در کشت بهاره میزان نیاز ناخالص آبی ذرت دانه ای در این ایستگاه ها ۴۶۲۲ و ۴۶۰۷ و برای ذرت علوفه ای ۳۲۰۵ و ۳۲۰۴ مترمکعب در هکتار بوده است. در کشت تابستانه نیز بیشترین میزان نیاز ناخالص آبی ذرت دانه ای در این ایستگاه ها ۴۰۰۲ و ۳۹۹۵ و برای ذرت علوفه ای ۳۱۵۰ و ۳۱۴۲ مترمکعب در هکتار بوده است. کمترین میزان نیاز ناخالص آبی ذرت را نیز ایستگاه رامسر داشته است. نتایج بدست آمده با مقادیر ارائه شده در سند ملی و کتاب مرجع مقایسه شد که بیانگر اختلاف قابل ملاحظه­ ای بودند. سپس با استفاده از داده ­های بارش، میزان نیاز خالص آبی ذرت بدست آمد. همچنین با توجه به مقادیر راندمان آبیاری، میزان نیاز آبیاری برای ذرت علوفه­ ای و دانه ­ای و در دو حالت کشت بهاره و تابستانه به دست آمد.

کلیدواژه ها:

ذرت ، نیاز آبی ، تبخیر-تعرق مرجع ، ضریب گیاهی ، گلدهی