بررسی جلوه های طبیعت در اشعار خاقانی

افضل الدین بدیل، خاقانی شروانی (۵۹۵-۵۲۰ ه.)، بی تردید یکی از قله های رفیع شعر فارسی است. استفاده از دانسته های خود، در زمینه های گوناگون علمی، در اشعار خود و در پهنه ی شعر فارسی از او شاعری دیر آشنا ساخته است. اصطلاحات نجومی، کلامی، فلسفی، طبی، دینی، فقهی و بسیاری دیگر در شعر خاقانی به وفور یافت می شود. او با تمام اصطلاحات گوناگون علمی، تصاویر بدیع و جالب توجه ساخته است. صرف نظر از علوم گوناگون تصاویر گل ها و گیاهان در اشعار خاقانی فراوانی به دید می آید. به همین منظور در این پژوهش به تفصیل به یکایک گل ها و گیاهان و نیز تصاویر گوناگون خاقانی از آنها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

خاقانی ، شعر ، جلوه های طبیعت