تحلیل و تبیین مشارکت شهروندی در توسعه پایدار شهر

امروزه افزایش جمعیت، تنوع و پیچیدگی نقش ها و روابط، افزایش سواد و آگاهی، گسترش رسانه های همگانی به همراه هزینه های سنگین اقتصادی، اجتماعی اداره متمرکز امور و وجود پشتوانه های قانونی، سبب شده است که شیوه های مشارکتی در اداره امور شهرها مورد توجه قرار گیرد. مشارکت شهروندی به عنوان یک کنش اجتماعی، یکی از مهم ترین مولفه ها در راستای رسیدن به توسعه پایدار شهری است؛ در حقیقت مشارکت اجتماعی فقط کار جمعی نیست، بلکه یک نوع تفکر جمعی، تصمیم گیری جمعی، تولید جمعی و در نهایت استفاده جمعی است که سبب افزایش درک و آگاهی شهروندان از مسائل مربوط به خودشان و نیاز متقابل به یکدیگر می شود، همچنین به ایجاد جامعه بهتر کمک می کند و توانایی های یک جامعه را برای هماهنگ کردن کنش های افراد به منظور توسعه و بهبود کالاهای جمعی ارزشمند، تقویت و حکومت گری بهتری می کند. این مقاله یک پژوهش کاربردی است، روش مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی است که گردآوری اطلاعات مورد نیاز به شیوه اسنادی انجام شده است. نتیجه بدست آمده از تحقیق بیانگر این واقعیت است که نیاز به مشارکت شهروندان و حمایت از آنها در مدیریت شهری، بیش از پیش در جامعه ما احساس می شود؛ چرا که جامعه ما به جهت شرایط اجتماعی، تاریخی و سیاسی، بحران های متعددی را پشت سر گذاشته و در ادوار پیشین به دلایل مختلف، در رسیدن به توسعه پایدار، مخصوصا توسعه پایدار شهری، مرارت های زیادی را متحمل گردیده است و عدم مشارکت دادن شهروندان در برنامه های توسعه پایدار برمسائل موجود شهری نظیر: ترافیک، فضای سبز، فعالیت های شهرداری ها در زمینه ساخت و سازها، تصمیمات مدیران و برنامه ریزان شهری، جمع آوری زباله ها، ایمنی شهری و ... اثرگذار بوده است.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، مشارکت شهروندی ، مشارکت و مدیریت شهری ، توسعه پایدار ، ویژگی های شهر پایدار.