آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی: از سنتی تا مبتنی بر پروژه

آموزش و یادگیری یکی از عناصر حیاتی توسعه هر جامعه است و مدارس ابتدایی به عنوان پایه ای اساسی در فرآیند آموزش ایفای نقش مهمی دارند. از یک سو، روش های سنتی آموزشی در مدارس ابتدایی برخی مزایا و ارزش ها را به دنبال دارند، اما از سوی دیگر، نیاز به تجدید نظر و بهبود در روش های آموزش و یادگیری حس می شود. معضلات موجود در روش های سنتی آموزش در مدارس ابتدایی، نشانگر نیاز به تغییر و به روزرسانی است. از جمله این معضلات می توان به عدم جلب توجه فردی، کمبود اشتیاق در دانش آموزان ابتدایی و ناکارآمدی در انتقال مهارت ها اشاره کرد. به منظور مواجهه با این چالش ها، نیاز به یک دیدگاه نوین و مبتنی بر رویکرد پروژه ای به عنوان یک الگوی جدید در آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی مطرح می شود. توجه به اهمیت دوره ابتدایی در شکل دهی توانمندی های افراد در طول عمر، نیازمند تدابیر جدی در حوزه آموزش و یادگیری است. رویکرد مبتنی بر پروژه نه تنها می تواند بهبود درک دانش آموزان ابتدایی از مفاهیم آموزشی را ایجاد کند بلکه توانایی های عملی و عقلانی آنان را نیز تقویت می کند. این الگوی آموزشی قابل تطبیق با تغییرات سریع جامعه و فناوری می باشد و می تواند به بهبود فرآیند یادگیری و تربیت اجتماعی فردی در مدارس ابتدایی کمک کند. در این مقاله، به بررسی مزایا و چالش های روش های سنتی آموزش و یادگیری در مدارس ابتدایی پرداخته و نیاز به الگوی آموزشی مبتنی بر پروژه مطرح شده است. این الگوی آموزشی به عنوان یک راهکار نوین برای بهبود کیفیت آموزش و تربیت در مدارس ابتدایی مورد بررسی قرار گرفته و اهمیت اجرای طرح ها و پروژه های آموزشی در این سطح مورد تاکید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، آموزگاران ، دانش آموزان ابتدایی ، عملکرد تحصیلی ، روش آموزشی.