مطالعه تحلیلی آثار اجتماعی و انگیزشی ورزش سالمندی در ایران

هدف پژوهش حاضر، مطالعه تحلیلی آثار اجتماعی ورزش سالمندی در ایران بود. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا به صورت کیفی بود. روش مورد استفاده در این پژوهش تئوری داده بنیاد است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه اساتید علوم ورزشی، اساتید جامعه شناسی، اساتید روانشناسی، مدیران شهرداری ها و پژوهشگرانی که دارای حداقل دو مقاله علمی پژوهشی در زمینه تحقیق تشکیل دادند. در پژوهش حاضر روش نمونه گیری نظری ترکیبی به صورت غیر احتمالی هدف دار تا رسیدن به اشباع نظری بود. بدین منظور ۱۵ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. در این پژوهش از الگوی کدگذاری پارادایم، برای تحلیل داده های حاصل از نظریه داده بنیاد در قالب یک فرآیند کدگذاری سیستماتیک شامل سه مرحله باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که آثار اجتماعی ورزش سالمندی، متشکل از دو مفهوم پیشگیری از آسیب های اجتماعی و توانمندسازی و امید به آینده می باشد. مقوله پیشگیری از آسیب های اجتماعی از دو مفهوم توسعه عوامل روانی سبک زندگی و تقویت مسائل فرهنگی و امنیتی شکل گرفت که به ترتیب از ۱۰ نشانه و ۳ نشانه تشکیل شد. مقوله توانمندسازی و امید به آینده نیز از دو مفهوم ارتقای سطح زندگی اجتماعی و افزایش سرمایه اجتماعی شکل گرفت که به ترتیب از ۱۱ نشانه و ۸ نشانه شکل گرفت. در یک نتیجه گیری کلی باید بیان کرد باید ورزش سالمندان را با هدف تعاملات اجتماعی، بهبود و حفظ ظرفیت های فردی سالمندان سوق داد که در نتیجه آن سازگاری بهتر سالمندان با شرایط مختلف زندگی ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

ورزش ، سالمند ، آثار اجتماعی ، توانمندسازی ، آسیب های اجتماعی