سازگارپذیری یا پیشگامی: تحلیلی از انتخاب راهبرد مناسب تابآوری سازمانی بر اساس ظرفیت و کیفیت نهادی محیطی درکشده

تابآوری نوعی رفتار سازمانی در پاسخ به بحرانها و چالشهای محیطی است که با هدف بهبود و انسجام عملکرد، موجب تغییر مسیر سازمان ازطریق استفاده از فرصتها و اقدامات نوآور میگردد. از آنجاکه تابآوری چارچوبی ایجاد مینماید که موجب سازگاری یا پیشگامی محیطی خواهد شد، در این مطالعه با هدف فهم ارتباط انتخاب راهبرد تابآوری سازمان با ویژگیهای محیط کسبوکار کشور ایران تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که «چگونه میتوان با افزایش سطح کلی قابلیت تابآوری موجب تعدیل اثرات محیط بر سازمانها و بنگاههای ایرانی شد». این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که با روش کیفی نظریه برخاسته از دادهها (رویکرد گلیزری) و تکنیک مصاحبه عمیق هدفمند انجام شده است. یافتههای حاصل از تحلیل مصاحبه ۱۰ کارآفرین تثبیتشده با تجربهی تابآوری و دو پژوهشگر کارآفرینی با تجربهی مرشدی کسبوکار، نشان داد در محیط کسبوکار ایران برهمکنش سه جریان تابآوری: شناختی، عاطفی-ارزشی و رفتاری موجب انتخاب نوعی الگوی پیشگامی میگردد که در آن رویکرد به شش عامل دسترسی به موفقیت، فرصت، تغییرات محیطی، ساختار سازمانی، اطلاعات و یادگیری با رویکرد سازگارپذیری سازمانهای پیرو متفاوت است. براین اساس به سیاستگذاران توصیه میشود با تحلیل و انتخاب الگوی مناسب تابآوری سازمان، مدل کسبوکار سازمان را متحول نمایند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سازگارپذیری ، پیشگامی ، ظرفیت و کیفیت نهادی محیط