اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر خودکارآمدی والدینی، تنظیم شناختی هیجان و احساس انسجام، در مادران غیربومی شهرستان بندرعباس

هدف: مادران نقش بسزایی در ارتباط با کودکان و همچنین سلامت جامعه دارند و طبیعی است که ارضای نیازهای روانی و تامین سلامت جسمی و روانشناختی آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر خودکارآمدی والدینی، تنظیم شناختی هیجان، و احساس انسجام مادران غیربومی شهرستان بندرعباس بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری، همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی مادران غیربومی بندرعباس بودند. در ابتدا بهصورت نمونه گیری هدفمند، از ۱۵۰ نفر از مادران غیربومی آزمون گرفته شد. سپس ۳۰ نفر که نمره ی پایینتری در آزمونهای مربوطه کسب کردند، از بین آنها انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه ی خودکارآمدی والدینی (PSAM)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ)، و پرسشنامه ی احساس انسجام (SCS) استفاده شد . برای تحلیل دادههای پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در مرحله پسآزمون و پیگیری خودکارآمدی والدینی، تنظیم شناختی مثبت، تنظیم شناختی منفی و احساس انسجام مادران تفاوت معناداری وجود دارد .(P<۰.۰۱) نتیجه گیری: بنابراین میتوان نتیجه گرفت آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث بهبود خودکارآمدی والدینی، تنظیم شناختی هیجان و احساس انسجام در مادران غیربومی شهرستان بندرعباس میشود و این بهبودی تا مرحله پیگیری برقرار است.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، خودکارآمدی والدینی ، تنظیم شناختی هیجان ، احساس انسجام ، مادران غیربومی.