نقش بازده های عاطفی دانش آموزان اول متوسطه بر نگرش آنان نسبت به برنامه درسی

هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش بازده های عاطفی دانش آموزان بر نگرش آنان نسبت به برنامه درسی بوده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش آموزان اول متوسطه شهر تبریز به تعداد ۱۰۳۶۲ نفر بوده که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۷۰ نفر تعیین گردید که این تعداد با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند .روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. برای جمعآوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه بازده های عاطفی مک کوچ وسیگل (۲۰۰۳)، پرسشنامه محقق ساخته نگرش به برنامه درسی استفاده شده است. پرسشنامه نگرش به مدرسه با اعتبار((۰/۹۴ و پرسشنامه محقق ساخته نگرش به برنامه درسی با اعتبار((۰/۸۹، که هردو از روایی صوری ، محتوایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند. در پژوهش حاضر از روشهای آمار توصیفی از شاخصهایی همچون میانگین، انحراف استاندارد، جهت نشان دادن وضعیت داده ها وآمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر و تحلیل عاملی تاییدی نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که نگرش به معلم و کلاس با ضریب بتا ۰/۶۲ قویترین پیشبینی کننده نگرش به برنامه درسی دانش آموزان است و بین مولفه های بازده های عاطفی (ادراک خود تحصیلی، ارزشگذاری اهداف، نگرش به مدرسه، نگرش به معلم و کلاس، انگیزش/ خود نظم دهی) با نگرش به برنامه درسی دانش آموزان به ترتیب ۰/۴۷، ۰/۵۲، ۰/۵۰، ۰/۶۲، ۰/۵۷، در سطح معنیداری ۰/۰۱ رابطه معناداری وجود دارد و همچنین بازده های عاطفی با مولفه های نگرش به برنامه درسی هدف، محتوا، اجرا(روش های تدریس)، ارزشیابی به ترتیب با بتا ۰/۵۹، ۰/۶۵، ۰/۵۲، ۰/۴۸ در سطح معنیداری ۰/۰۱ ارتباط مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اول متوسطه ، بازده های عاطفی ، نگرش به برنامه درسی.