بررسی الگوهای رفتاری در مجتمع های زیستی با تاکید بر نظریه های محیط های پاسخ ده و حس تعلق به مکان (نمونه موردی : مجتمع مسکونی هم سایه )

مجتمع های مسکونی جمعی فرصتی برای توسعه بعد اجتماعی فرد از نظر تعامل اجتماعی و تجربه مشارکت در زندگی مشترک در شهرهای مختلف است . پاسخ آنها باعث رشد و توسعه فردی و اجتماعی و همچنین توسعه ارتباطات انسانی مطلوب در شهرها شده است . در طراحی مناطق شهری و تفریحی توجه به نیازها و خواسته های انسان از اهمیت ویژه ای برخوردار است . بنابراین ما بر نیاز به شناخت و اعمال این اقدامات و رفتارها برای شکل دادن به فضاهای شهری مناسب تاکید می کنیم . در این مطالعه هدف آن درک الگوهای رفتاری و آگاهی جمعی و مدنی از طریق مدل های عینی و ذهنی مکان، فضا و بدن با در نظر گرفتن محیط های دست ساز و باز است . روش های جمع آوری داده ها در این مجموعه به صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد. در راستای نیل به هدف تحقیق و پاسخ به پرسشها و ابهامات احتمالی ، گونه ای از روش پژوهش کیفی به نام توصیفی - تحلیلی انتخاب شده است . بخصوص در این مطالعه بسیاری از روش های جمع آوری داده ها برای بررسی بهتر مطالب استفاده می شود . بدین ترتیب ، که لازمه شناخت محیط به عنوان رهیافتی در جهت درک هویت محیط مصنوع، هویت فضایی ، مکانی و کالبدی و تاثیرات آن بر انسان و رفتار او می باشد.

کلیدواژه ها:

رفتار ، محیط ، مجتمع زیستی ، تعلق به مکان.