ارزیابی اثر زمان بندی هوشمند تقاطع ها بر جریان ترافیک و آلودگی هوای شبکه های ترافیکی درون شهری

امروزه آلودگی هوا یکی از مشکلات اصلی کلان شهر ها بوده است. جریان ترافیک نیز یکی از مهم ترین عوامل افزایش غلظت آلاینده های زیست محیطی در مناطق درون شهری، به شمار می رود. بنابراین، مدیریت ترافیک می تواند به طور چشمگیری غلظت این آلاینده ها را کاهش دهد. با توجه به پیچیده بودن رابطه جریان ترافیک و انتشار آلاینده ها، استفاده از شبیه سازی ترافیکی به منظور برآورد میزان نشر آلاینده ها از جریان ترافیک ضروری به نظر می رسد. این پژوهش به بررسی وضعیت جریان ترافیک در یک شبکه ترافیکی و رابطه آن با آلودگی هوای شبکه درون شهری، تحت تغییر زمان بندی چراغ های راهنمایی و رانندگی می پردازد. شبکه مورد مطالعه این پژوهش قسمتی از منطقه هفت شهرداری تهران است که با استفاده از نرم افزار ایمسان شبیه سازی و میزان انتشار آلاینده های مختلف، زمان تاخیر، زمان توقف و میانگین سرعت جریان ترافیک تحت تغییر زمان بندی چراغ های راهنمایی و رانندگی از ثابت به هوشمند محاسبه می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد با هوشمندکردن زمان بندی چراغ های راهنمایی و رانندگی میانگین زمان سفر برای هر خودرو، میزان تاخیر در شبکه و مجموع مصرف سوخت در شبکه به ترتیب ۱۵، ۱۴ و ۴ کاهش می یابد. از نتایج دیگر این پژوهش می توان به کاهش ۶ و ۸ درصدی غلظت آلاینده های〖CO〗_۲ و 〖NO〗_x و ۱۴ درصدی نرخ زمان توقف در شبکه تحت تغییر زمان بندی ثابت به هوشمند چراغ های راهنمایی و رانندگی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، مدیریت ترافیک ، جریان ترافیک ، زمان بندی چراغ های راهنمایی و رانندگی ، شبیه سازی ترافیکی