اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی بر انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دختر دارای اهمالکاری تحصیلی دوره اول متوسطه

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی بر انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دختر دارای اهمالکاری تحصیلی دوره اول متوسطه ناحیه ۲ تبریز بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه ۲ تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲ تشکیل دادند. از میان آنها ۴۰ نفر از دانش آموزان دختر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه یک گروه کنترل و یک گروه آزمایش (پرورش مثبت اندیشی ۲۰ و ۲۰ نفر کنترل) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۷۵ دقیقه ای، تحت پرورش مثبت اندیشی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش تحصیلی هرمنس(۱۹۷۰)، اهمالکاری تحصیلی سولومون و استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس کواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که پرورش مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر افزایش انگیزش تحصیلی دانش آموزان داشت (۰۰۱/۰> = p). به توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای افزایش انگیزش تحصیلی، دانش آموزان می توان از پرورش مثبت اندیشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، انگیزش تحصیلی ، اهمالکاری ، دانش آموزان