تاثیر سلاح های حرارتی با نانو مواد در جنگ های آینده

با توجه به گذشته تاریخی و تحقیقات صورت گرفته توسط محققان، در جنگ جهانی اول بیشتر از روش های مقابله مبتنی بر مواد شیمیایی استفاده شده است. سال ها بعد، جنگ جهانی دوم با شکوفایی دانشمندان همان عصر در حوزه بررسی دنیای اتم و مولکول و دسترسی به دنیای نانو مواد اهمیت زیادی پیدا کرد. اگرچه در دهه گذشته مطالب زیادی در مورد نانوتکنولوژی نوشته شده است، اما در مورد وسایل یا روش های جنگ فردی حاوی نانو مواد بسیار کم تر نوشته شده است. در این تحقیق به سه وسیله یا روش جنگ خاص که از خواص نانو مواد استفاده می کند، یعنی سلاح های حرارتی با نانو مواد شامل گرماباریک، اپتوژنتیک و اصلاح ژنتیکی با روش علمی- مروری پرداخته می شود. با بررسی دقیق کاربرد این سه نمونه از کاربردهای خاص نانو مواد در مراحل مختلف استفاده، روشن می شود که فضای کافی برای درک و گنجاندن فناوری های جدید برای بهره گیری از خواص نانو مواد وجود دارد. این تحقیق نه تنها برای «وسایل یا روش های جنگ» آینده ازجمله مواد نانو، بلکه برای پیچیدگی و گستردگی قوانینی که باید برای بازنگری قانونی قبل از استفاده از هرگونه فناوری یا فناوری جدید و نوظهور در جنگ در نظر گرفته شود، مرتبط است.

کلیدواژه ها:

نانو مواد ، پیشرفت تجهیزات ، سلاح های حرارتی ، گرماباریک ، اپتوژنتیک