ارائه شاخصی ترکیبی برای اندازه گیری و ارزیابی امنیت انرژی در ایران

تامین انرژی و تضمین امنیت انرژی برای کشورها هدف حیاتی برای دستیابی به رشد و توسعه پایدار است. امنیت انرژی توانایی یک کشور برای برآوردن تقاضای انرژی فعلی و آتی و همچنین تاب آوری و واکنش به حداقل سازی تکانه های سیستمی اختلال در عرضه را فراهم می کند. در این مطالعه با استفاده از پنج بعد: موجود بودن، در دسترس بودن، مقرون به صرفه بودن، قابل قبول بودن و قابل توسعه بودن، و همچنین با استفاده از روش تاپسیس و وزن دهی آنتروپی، شاخص ترکیبی امنیت انرژی ایران برای دوره ۱۳۵۹ تا ۱۳۹۸ اندازه گیری شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که امنیت انرژی ایران در دوره مورد بررسی روند کاهشی داشته است. بالاترین میزان امنیت انرژی در سال ۱۳۶۱ و برابر با ۷۱۶/۰ و کمترین میزان آن ۲۷۲/۰ و مربوط به سال ۱۳۹۷ بوده است. همچنین میزان امنیت انرژی در بازه های زمانی ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۶ و ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۲ بالاتر از ۵/۰، و در بازه های زمانی ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹و ۱۳۷۳ تا ۱۳۹۸ پایین تر از ۵/۰ قرار داشته است.

کلیدواژه ها:

امینت انرژی ، روش تاپسیس ، وزن دهی آنتروپی ، شاخص ترکیبی