تحلیل اثرگذاری سرمایه های توسعه ای بر تغییرات سطح توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: شهرستان بجنورد)

در دو دهه اخیر مفهوم سرمایه اجتماعی به واسطه ارتباطش با مولفه های بنیادین اجتماعی شامل آگاهی، مشارکت، اعتماد، انسجام و شبکه اجتماعی در راستای توسعه پایدار جوامع به ویژه جوامع روستایی مورد تاکید قرار گرفته است، علاوه بر سرمایه اجتماعی جوامع با سرمایه هایی همچون سرمایه های فیزیکی، اقتصادی، انسانی، طبیعی و نهادی نیز سر و کار داریم که با هم رابطه متقابل نیز دارند. لذا برای رسیدن به توسعه پایدار روستایی، برخورداری از این سرمایه های توسعه ای از ضروریات می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر ارزیابی درجه اثرگذاری سرمایه های توسعه ای در توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی و تحلیل فضایی آن در شهرستان بجنورد است. پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و نوع آن ازنظر هدف، بنیادی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه نمونه ۲۲ روستای بالای ۲۰ خانوار در شهرستان بجنورد است و از مجموع ۴۸۴۹ خانوار ساکن در نقاط روستایی نمونه، با فرمول کوکران، حجم نمونه ۲۹۸ خانوار محاسبه و این افراد با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای آزمون مدل مفهومی پژوهش و بررسی تاثیر سرمایه های توسعه ای بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی، از تکنیک حداقل مربعات جزئی و نرم افزار Smart PLS استفاده گردید. با توجه به نتایج، ضرایب t بین متغیرهای اصلی پژوهش، بیش از ۵۸/۲ بوده یعنی رابطه معنادار و غیرمستقیم است؛ بدین ترتیب انواع سرمایه توسعه ای بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی تاثیر مثبت و معناداری دارد و سرمایه اجتماعی با ضریب ۰.۴۴۳ بیشترین تاثیر مستقیم برتوسعه پایدار روستایی را داشته اما در کل، سرمایه اقتصادی با ضریب ۹۱۸/۰ بیشترین و سرمایه طبیعی با ضریب ۱۴۷/۰- کمترین تاثیر را بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی دارد. و متغیر مستقل ۹۳.۱ درصد از واریانس متغیر توسعه پایدار روستایی را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

سرمایه های توسعه ای ، سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار روستایی ، معادلات ساختاری ، بجنورد