بررسی و تحلیل شکوفایی شهری و اثرات آن بر زیست پذیری در کلانشهر تهران

شکوفایی شهری به عنوان رویکردی کل نگر و جامع با توصیف موفقیت، سلامت، پیشرفت و خوب زیستن مطرح است و با ارتقاء کیفیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و محیط زیستی زمینه لازم برای زیست پذیر بودن شهرها را فراهم می آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و ارزیابی شاخص های شکوفایی شهری و اثرات آن بر زیست پذیری در مناطق ۲۲گانه کلانشهر تهران انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی- تحلیل است. جامعه آماری این پژوهش، کلانشهر تهران با ۸۶۷۹۹۳۶ نفر جمعیت است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران ۳۸۵ نفر برآورد گردید که جهت دستیابی به نتایج بهتر به ۳۹۱ نفر ارتقا یافت. به منظور تحلیل موضوع، چهارچوبی از ۵ شاخص شکوفایی شهری در قالب ۵۰ گویه و ۳ شاخص زیست پذیری در قالب ۲۵ گویه به صورت تلفیقی بر اساس مطالعات سایر پژوهشگران تدوین و انتخاب شد. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره نشان داد شاخص توسعه زیرساخت ها، بیشترین تاثیر را بر زیست پذیری داشته است و ۸۰۹/۰ از کل واریانس را تبیین می کند. نتایج حاصل از تحلیل یافته های پژوهش بر اساس تکنیک کداس نشان می دهد که در مناطق ۲۲گانه کلانشهر تهران، تنها منطقه یک از لحاظ شاخص های شکوفایی شهری در وضعیت بسیار خوب قرار داشت، شش منطقه در سطح خوب، نه منطقه در سطح متوسط، و شش منطقه در وضعیت ضعیف قرار داشتند. نتایج یافته ها نشان می دهد؛ برای بهبود مناطقی که در سطح ضعیفی قرار دارند و همچنین برای حفظ و ارتقای شرایط در مناطق که در وضع مطلوبی به سر می برند باید به توسعه زیرساخت ها، بهره وری، کیفیت زندگی و ... توجه نمود.

کلیدواژه ها:

Keywords: “Urban prosperity” ، “livability “ ، “Sustainable development “ ، “Tehran metropolis” ، "CODAS technique