نقش عملکرد خانواده اصلی و روان رنجورخویی در باورهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق

اهمیت باورها و الگوهای ارتباطی در شکل دادن و تعیین کیفیت روابط زوجین غیر قابل انکار است. این باورها نیز مانند هر متغیر دیگری نشات گرفته از عوامل بسیاری نظیر فرآیندهای درونی و ویژگی شخصیتی هر فرد و نیز عوامل محیطی و بافت اجتماعی است. از این رو هدف پژوهش حاضر، نقش عملکرد خانواده­ی اصلی و روان رنجورخویی در باورهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق می­باشد. در مطالعه­ی حاضر که از نوع همبستگی می­باشد، از بین زوج­های متقاضی طلاق شهر اردبیل، ۲۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: خرده مقیاس روان رنجورخویی از پرسش­نامه­ی شخصیتی NEO-FFI (McCrae & Costa, ۱۹۸۵)، مقیاس خانواده­ی اصلی (Hovestadt et al, ۱۹۸۵) و پرسش­نامه­ی باورهای ارتباطی (Eidelson and Epstein, ۱۹۸۲). داده­ها با استفاده از روش­های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که باورهای ارتباطی زوجین با روان رنجورخویی، رابطه­ی مثبت و معنی داری دارد. از بین مولفه­های عملکرد خانواده­ی اصلی، مولفه­ی صراحت بیان، احترام و حل تعارض با باورهای ارتباطی زوجین رابطه­ی منفی و معنی­داری دارند. نتایج روش رگرسیون نیز نشان داد که روان رنجورخویی و مولفه­های صراحت بیان و اعتماد، بهترین پیش­بینی کننده­ی باورهای ارتباطی زوجین بوده­اند. البته در این میان، روان رنجورخویی سهم بیشتری در تبیین تغییرات باورهای ارتباطی زوجین نسبت به مولفه­های عملکرد خانواده­ی اصلی دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که سطح پایین روان رنجور خویی و کارکرد بهنجار خانواده ی اصلی قادر به پیش بینی باورهای کارآمد ارتباطی می­باشد که نتیجه­ی این امر، کاهش تعارضات زناشویی می­باشد.

کلیدواژه ها:

روان رنجور خویی ، عملکرد خانواده اصلی ، باورهای ارتباطی ، زوجین متقاضی طلاق