پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس کیفیت عشق و سبک های حل تعارض زوجین در معلمان مقطع ابتدایی شهر دهدشت

هدف این پژوهش تعیین سهم کیفیت عشق و سبک های حل تعارض زوجین در پیشبینی طلاق عاطفی معلمان مقطع ابتداییشهر دهدشت و تعیین و شناسایی رابطه بین کیفیت عشق و سبکهای حل تعارض با طلاق عاطفی بوده است . روش پژوهشتوصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه معلمان متاهل مقطع ابتدایی شهر دهدشت بوده است که تعدادآنها ۶۰۰ نفر و براساس جدول کرجسی- مورگان ۲۶۰ نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونهآماری انتخاب شدهاند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های پرسشنامه طلاق عاطفی(عسکری، ۱۳۸۹ )، مقیاس عشق مثلثاسترنبرگ ( ۱۹۸۹ ) و پرسشنامه سبک های حل تعارض رحیم ( ۱۹۸۳ ) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهایهمبستگی و رگرسیون استفاده شده است و داده ها با استفاده نرم افزار SPSS۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد رابطه بین کیفیت عشق و سبکهای حل تعارض با طلاق عاطفی مثبت و معنادار می باشد. نتایج اجرای رگرسیونهمزمان نشان داد که کیفیت عشق و سبکهای حل تعارض به گونه ی معنی داری توان تبیین واریانس طلاق عاطفی را دارا هستند.از میان کیفیت عشق و سبکهای حل تعارض سبکهای حل تعارض سهم بیشتری در پیش بینی طلاق عاطفی دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت عشق ، سبکهای حل تعارض ، طلاق عاطفی