بررسی اثربخشی یادگیری معکوس بر شایستگی اجتماعی-هیجانی دانش آموزان پنجم ابتدایی شهر گندمان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش کلاس معکوس بر شایستگی اجتماعی- هیجانی دانش آموزان کلاس پنجم انجامگرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه دانش آموزان پنجمابتدایی شهر گندمان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دادند. تعداد کل جامعه آماری ۱۱۱ نفر بودند که از بین آن ها ۴۰ نفر به عنوان افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان گروه آزمایش و کنترلانتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه اجتماعی-هیجانی دانش آموزان (SECQ) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده از آمار توصیفی همچون میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی آزمون لوین برای بررسی مفروضه همسانیواریانس و آزمون کلموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده هاو تحلیل کوواریانس با بهره گیری از نرم افزار spss۲۶استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش معکوس بر همه عامل های متغیر شایستگی اجتماعی-هیجانی به غیر از عاملتصمیم گیری مسئولانه تاثیر بسزائی دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش معکوس ، شایستگی اجتماعی – هیجانی ، دانش آموزان ابتدایی